Statement MoJ

Oświadczenie w sprawie rezolucji Sądu Najwyższego

1. Uchwała Sądu Najwyższego z 23 stycznia nie ma zastosowania. Podjęto ją z rażącym naruszeniem prawa. Narusza sztukę. 179, art. 180 ust. 1 i art. 10 polskiej konstytucji. Wbrew obowiązującym przepisom ustawowym Sąd Najwyższy podjął uchwałę w ramach procedury zakwestionowania statutu sędziów powołanych z udziałem obecnej Krajowej Rady Sędziów.
2. Procedura ta została zawieszona ustawą w dniu 22 stycznia 2020 r. Podczas sporu jurysdykcyjnego przed Trybunałem Konstytucyjnym pomiędzy Sądem Najwyższym, Senatem i Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej. Do czasu wydania orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny nie można podjąć żadnych działań w tej sprawie. Uchwała Sądu Najwyższego jest zatem nieważna z mocy prawa.
   Zgodnie z ustawą o organizacji i postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym otwarcie sporu jurysdykcyjnego powoduje prawne zawieszenie postępowania przed Sądem Najwyższym. Wszystkie działania sądu podczas zawieszenia są nieważne. Do czasu wydania orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny nie można podjąć żadnych działań w tej sprawie. Strona sporu nie może samodzielnie oceniać, nawet jeśli spór istnieje. Konstytucja przyznaje to prawo tylko Trybunałowi Konstytucyjnemu.
   Istotą sporu jest to, że żaden sąd nie może dokonać kontroli, a tym bardziej zakwestionować mianowanie sędziów lub przepisy regulujące status sędziów i sposób wyboru kandydatów. W konsekwencji Sąd Najwyższy nie może naruszać kompetencji Krajowej Rady Sądownictwa, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ani Senatu, a nawet dalej, aż do Trybunału Konstytucyjnego, który już zajął się kwestią Rady sądownictwo krajowe i uznał, że obecne brzmienie ustawy jest zgodne z Konstytucją. Postępowanie przed Sądem Najwyższym powinno również zostać zawieszone z powodu sprawy dotyczącej przepisu Kodeksu postępowania cywilnego, którego dotyczy niniejsza rezolucja (a mianowicie art. 379 ust. 4 Kodeksu postępowania cywilnego) . Rozwiązanie nielegalnego składu trzech izb Sądu Najwyższego nie wywołuje skutków prawnych. Sąd Najwyższy nie jest uprawniony do badania ani oceny, czy udział sędziego sądu powszechnego, wojskowego lub najwyższego powołanego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Krajowej Rady sądownictwo po 2018 r. unieważnia procedurę. Żaden organ, w tym sądownictwo, nie może podważać mianowania i inwestowania sędziego. powołany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa po 2018 r. unieważnia procedurę. Żaden organ, w tym sądownictwo, nie może podważać mianowania i inwestowania sędziego. powołany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa po 2018 r. unieważnia procedurę. Żaden organ, w tym sądownictwo, nie może podważać mianowania i inwestowania sędziego.
   Ponadto po wejściu w życie ustawy z dnia 20 grudnia 20 19 r., Ustawy gwarantującej porządek konstytucyjny w wymiarze sprawiedliwości i usprawniającej pracę sądów, rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego stanie się jeszcze bardziej bezcelowe. Nowa ustawa usuwa ostatnie wątpliwości dotyczące możliwości zakwestionowania statusu sędziów mianowanych przez Prezydenta RP. Uznaje takie działania za niedopuszczalne zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego i Trybunału Konstytucyjnego.

Źródło:

1. Biuro Komunikacji i Promocji
   Ministerstwo Sprawiedliwośc